باز بینی یه شعر قدیمی

امیدوارم که ایراداتش کمتر شده باشه

 

 

من از این روزهـای پــوچ و محنت بــار بیزارم

و حتی از همیــــــن جـان کندن اشعــــار بیزارم

چنان ماهی میان تنگ خود سرگشته ی خویشم

از این چرخـــــیدن پیوستـه در تکـــرار بیزارم

شبیه پنجـــره از میــلــه های ســــرد دلـــگیرم

شبیه کوچـــه ای بن بســـت از دیــــوار بیزارم

هجوم خاطــــراتت را به قلب خویش می بنـــدم

پر از انــــکارم و هر بـــار از اینــــکار بیزارم

پریـــدن را نمی فهــــمم و بـودن را بـدون تـــو

من از دنیــــای بی تـــو بر ســــرم آوار بیزارم